دانشمندان جزئیات جدیدی درباره مومیایی «جیغ‌زن» مصری و زندگی و مرگ او فاش کردند. این مومیایی که دهانش برای همیشه به شکل یک جیغ باز مانده، تخیل باستان‌شناسان را از زمان کشفش در سال ۱۹۳۵ در یک مقبره نزدیک لوکسور به خود جلب کرده است.
یافته‌های جدید
یک تیم از دانشمندان با استفاده از اسکن‌های سی‌تی (CT) و فناوری‌های تصویربرداری مادون قرمز به بررسی جزئیات جدیدی درباره مومیایی پرداخته‌اند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که این زن در زمان مرگ حدود ۴۸ سال سن داشته و بدن او با موادی همچون کندر و رزین جونیپر مومیایی شده است.
روش مومیایی کردن
این مومیایی برخلاف روش‌های معمول آن دوران که شامل برداشتن اعضای داخلی بدن بود، بدون هیچ‌گونه برشی بر روی بدنش مومیایی شده است. اعضای داخلی مانند مغز، دیافراگم، قلب، ریه‌ها، کبد، طحال، کلیه‌ها و روده‌ها همگی در بدن باقی مانده بودند. این روش مومیایی‌سازی نشان‌دهنده استفاده از مواد گرانبها و روش‌های خاصی است که برای افراد با جایگاه بالا استفاده می‌شد.
تحلیل یافته‌ها
دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند دلیل دقیق مرگ این زن را تعیین کنند، اما فرضیه‌هایی مطرح کرده‌اند که نشان می‌دهد ممکن است او در حالت درد و عذاب جان داده باشد. برخی از کارشناسان معتقدند که باز بودن دهان می‌تواند به علت اسپاسم عضلانی پس از مرگ باشد.
این مومیایی در زیر مقبره سنموت، معمار معبد ملکه حتشپسوت دفن شده بود و به نظر می‌رسد که با او ارتباط خانوادگی داشته باشد. مقبره و تابوت این مومیایی هم‌اکنون در موزه متروپولیتن نیویورک به نمایش گذاشته شده است و بدن مومیایی شده او در موزه مصری قاهره نگهداری می‌شود.
منابع بیشتر
برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به منابع زیر مراجعه کنید:
این کشفیات نه تنها به فهم بهتر از روش‌های مومیایی‌سازی در مصر باستان کمک می‌کند بلکه اطلاعات بیشتری درباره وضعیت سلامت و بیماری‌های مردم آن زمان ارائه می‌دهد.