آبله مرغان یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس واریسلا زوستر ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً در کودکان رخ می‌دهد، اما بزرگسالان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. در این راهنما، به بررسی جزئیات مربوط به پیشگیری، علائم، درمان و عوارض آبله مرغان می‌پردازیم.
پیشگیری:
- واکسن: بهترین راه برای پیشگیری از آبله مرغان، واکسیناسیون است. واکسن واریسلا در دو دوز به کودکان و بزرگسالان توصیه می‌شود.
- جلوگیری از تماس: افرادی که مبتلا به آبله مرغان هستند باید از تماس نزدیک با دیگران به ویژه کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، خودداری کنند.
- رعایت بهداشت: شستشوی مکرر دست‌ها و استفاده از ماسک در صورت لزوم می‌تواند به کاهش شیوع ویروس کمک کند.
علائم:
- راش پوستی: اصلی‌ترین علامت آبله مرغان، راش پوستی است که به صورت جوش‌های کوچک و قرمز شروع شده و به تدریج به تاول‌های آبکی تبدیل می‌شوند.
- تب: بسیاری از بیماران تب می‌کنند که ممکن است قبل یا بعد از ظاهر شدن جوش‌ها باشد.
- خارش: خارش شدید از علائم شایع آبله مرغان است که می‌تواند ناراحت‌کننده باشد.
- خستگی و ضعف: بیماران ممکن است احساس خستگی و ضعف عمومی داشته باشند.
درمان:
- داروهای ضد ویروس: در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهای ضد ویروس مانند آسیلکلوویر تجویز کند.
- مسکن‌ها و ضد خارش: داروهایی مانند استامینوفن می‌توانند تب را کاهش دهند و آنتی‌هیستامین‌ها برای کاهش خارش مفید هستند.
- استراحت و هیدراتاسیون: استراحت کافی و مصرف مایعات زیاد به بهبودی کمک می‌کند.
- مراقبت از پوست: برای جلوگیری از عفونت‌های ثانویه، از خاراندن جوش‌ها خودداری کنید و ناخن‌ها را کوتاه نگه دارید.
عوارض:
- عفونت‌های باکتریایی پوست: جوش‌های خاریده شده ممکن است عفونت کنند.
- پنومونی: در برخی موارد، آبله مرغان می‌تواند به عفونت ریوی منجر شود.
- انسفالیت: التهاب مغز یک عارضه نادر اما جدی آبله مرغان است.
- زونا: پس از بهبودی، ویروس می‌تواند به صورت نهفته در بدن باقی بماند و در آینده به شکل زونا فعال شود.
آبله مرغان معمولاً در کودکان بدون عوارض جدی بهبود می‌یابد، اما در بزرگسالان و افرادی با سیستم ایمنی ضعیف می‌تواند مشکلات بیشتری ایجاد کند. واکسیناسیون و رعایت بهداشت می‌تواند به طور قابل توجهی از شیوع این بیماری جلوگیری کند.