محمدرضا عارف، یکی از چهره‌های برجسته اصلاح‌طلب در ایران، با تحصیلات عالی از دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه استنفورد در رشته مهندسی برق و الکترونیک، به عنوان یکی از دانشمندان و سیاستمداران مطرح کشور شناخته می‌شود. عارف در دوران ریاست‌جمهوری محمد خاتمی به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور فعالیت داشت و نقش مهمی در پیشبرد اصلاحات سیاسی و اجتماعی ایفا کرد.
عارف علاوه بر فعالیت‌های سیاسی، به عنوان استاد دانشگاه تهران نیز فعالیت دارد و در زمینه‌های علمی و پژوهشی دستاوردهای قابل توجهی دارد. وی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۲ نیز به عنوان یکی از نامزدهای اصلی شرکت کرد و با انصراف خود، از حسن روحانی حمایت کرد، که به انتخاب او به عنوان رئیس‌جمهور کمک کرد.
انتخاب محمدرضا عارف به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور، در فضای مجازی و رسانه‌ها واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته است. برخی از منتقدان بر این باورند که عارف به دلیل سن و تجربه‌های گذشته‌اش گزینه مناسبی نیست. آنها به کم‌تحرکی و سکوت او در دوره نمایندگی مجلس اشاره کرده و معتقدند که او نمی‌تواند تغییرات مورد نیاز را اعمال کند.
در مقابل، موافقان این انتخاب از جمله احمد زیدآبادی، عارف را گزینه مناسبی دانسته‌اند. زیدآبادی معتقد است که عارف نسبت به دیگر گزینه‌ها مانند علی لاریجانی، محمدجواد ظریف، و اسحاق جهانگیری، گزینه‌ای معتدل‌تر و مناسب‌تر است. او به تجربه و روابط مثبت عارف با جناح‌های مختلف اشاره کرده و تاکید کرده است که این ویژگی‌ها می‌توانند به ایجاد همبستگی و همکاری بیشتر در دولت کمک کنند.
غلامحسین کرباسچی نیز به مشابهی اشاره کرده و عارف را فردی با تحرک و تجربه در کارهای اجرایی دانسته که با هر دو جناح سیاسی تعامل خوبی داشته است.
این انتخاب با توجه به شرایط حساس کنونی و فشارهای بین‌المللی، به عنوان تلاشی برای ایجاد یک دولت ملی و کاهش تنش‌های داخلی و خارجی ارزیابی می‌شود.