“آبله میمون؛ ویروسی نادر با علائم جدی که نباید نادیده گرفته شود”

آبله میمون، که به عنوان Monkeypox نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ویروسی نادر است که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می‌شود. این ویروس از خانواده‌ی ویروس‌های آبله و شبیه به ویروس آبله انسانی است، اما علائم آن به‌طور کلی خفیف‌تر است.

علائم و نشانه‌ها:

آبله میمون علائمی شبیه به آنفولانزا ایجاد می‌کند، از جمله:

• تب
• سردرد
• دردهای عضلانی
• تورم غدد لنفاوی
• خستگی

پس از چند روز، ضایعات پوستی (راش) ظاهر می‌شوند که می‌توانند به صورت تاول یا جوش‌های پر از مایع باشند. این ضایعات معمولاً در صورت شروع می‌شوند و سپس به دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند.

نحوه انتقال:

آبله میمون از طریق تماس نزدیک با حیوانات آلوده (مانند میمون‌ها و جوندگان) یا انسان‌های آلوده منتقل می‌شود. این بیماری از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی، مایعات بدن، و یا حتی از طریق قطرات تنفسی قابل انتقال است.

پیشگیری و درمان:

هیچ درمان خاصی برای آبله میمون وجود ندارد، اما واکسیناسیون علیه آبله انسانی ممکن است تا حدودی از ابتلا به آبله میمون جلوگیری کند یا شدت آن را کاهش دهد. همچنین، مراقبت‌های حمایتی برای کاهش علائم و پیشگیری از عوارض جدی استفاده می‌شود.

وضعیت در جهان:

در سال‌های اخیر، موارد ابتلا به آبله میمون در برخی مناطق جهان افزایش یافته است، به ویژه در مناطقی از آفریقا که این ویروس به طور بومی وجود دارد. اقدامات بهداشتی و کنترل بیماری‌ها برای پیشگیری از شیوع این ویروس ضروری است.

علائم آبله میمون:

1. تب: یکی از اولین نشانه‌های آبله میمون، افزایش دمای بدن است.
2. سردرد: همراه با تب، سردرد شدید ممکن است بروز کند.
3. درد عضلانی: افراد مبتلا ممکن است درد و سفتی عضلانی را تجربه کنند.
4. تورم غدد لنفاوی: یکی از علائم متمایز آبله میمون نسبت به سایر بیماری‌های مشابه، تورم غدد لنفاوی است.
5. خستگی شدید: احساس خستگی و ضعف عمومی بدن نیز شایع است.
6. راش‌های پوستی: پس از چند روز از بروز علائم اولیه، راش‌های پوستی به صورت جوش‌های پر از مایع ظاهر می‌شوند که معمولاً از صورت شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند.

روش‌های پیشگیری از آبله میمون:

1. اجتناب از تماس با حیوانات وحشی: به ویژه در مناطق بومی ویروس، باید از تماس با حیوانات وحشی مانند میمون‌ها و جوندگان خودداری کرد.
2. محدود کردن تماس با افراد آلوده: تماس مستقیم با افراد مبتلا به آبله میمون باید به حداقل برسد، به ویژه تماس با ضایعات پوستی و مایعات بدن آنها.
3. استفاده از تجهیزات حفاظتی: در صورت نیاز به مراقبت از فرد مبتلا، استفاده از ماسک، دستکش و تجهیزات حفاظتی مناسب ضروری است.
4. شستشوی مکرر دست‌ها: بهداشت دست‌ها با استفاده از صابون و آب گرم یا مواد ضدعفونی‌کننده الکلی می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.
5. واکسن آبله: در برخی موارد، واکسن آبله می‌تواند تا حدی در برابر آبله میمون محافظت کند.

نکته:

در صورت مشاهده هر یک از علائم مشکوک، به ویژه در مناطقی که آبله میمون شیوع دارد، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات درمانی و قرنطینه‌ای لازم انجام شود.